به خاطر یک مشت دلار

فوتبالیستی با چند مدال قهرمانی لیگ قهرمانان به یاد می‌آورد هرگاه از زمین تمرین باشگاه لیگ برتری بیرون می‌آمده یک پسربچه را می‌دیده. از روی عادت و دلسوزی برای این نوجوان که در سرما و گرما و هوای بارانی و آفتابی می‌آمد، شیشه ماشین را پایین می‌داده و چند تا امضا روی چیزهای مختلف می‌زده، بیشتر از ۳۰ثانیه طول نمی‌کشید. یکبار از این پسر می‌پرسد مگر به مدرسه نمی‌رود و او پاسخ می‌دهد: «پدرم به من پول می‌دهد که به مدرسه نروم. من را می‌رساند تا روی اشیای مختلف امضا بگیرم، بعد می‌آید دنبالم. ما از این راه درآمد بیشتری نسبت به کارهای معمولی داریم.»

شغل پردرآمد

فروختن یادگاری‌های امضاشده شغل پردرآمدی است، گاهی بعضی پیراهن‌های فوتبالی چندهزار پوند فروخته می‌شوند و حالا بیش از همیشه مرسوم شده که فروشندگان مستقل از چپ و راست می‌آیند و در شبکه‌های اجتماعی از این کار پول درمی‌آورند. چند هفته پیش ویدیویی از پپ گواردیولا منتشر شد که به شکارچیان عکس در نزدیکی خانه‌اش می‌گوید: «واقعاً می‌خواهی زندگی‌ات را روی این چیزها بگذاری؟ دیگر نیا، دوباره این حرف را نمی‌زنم. چهره‌هایتان را می‌شناسم.» روی کین هم در یک برنامه کارشناسی این آدم‌ها را احمق توصیف کرد که کاری بیهوده انجام می‌دهند و گواردیولا را تحسین کرد.

اما درون این صنعت، چنین برداشتی نمی‌شود به‌خصوص از این جهت که بسیاری از کالاهای امضاشده گواهی تأیید ندارند و مشخص نیست که آنها واقعاً امضا شده‌اند. بن سولی، مدیر فروش Icons.com می‌گوید: «برای این بچه‌ها، چنین ویدیویی درخشان است. کار رایگان، تبلیغ رایگان و تأیید رایگان است.» سایت او از سال ۱۹۹۹ کارش را شروع کرده و سابقه‌ای طولانی در جمع‌آوری و فروش یادگاری‌های امضاشده دارد. محصولات آنها اشیایی است که مربی‌ها و بازیکنان بابت امضایشان پول دریافت می‌کنند و شامل پیراهن، عکس، بازوبند کاپیتانی، کفش ورزشی و چیزهای دیگر می‌شود. در مورد کالاهای تجاری، آنها یک قرارداد اختصاصی با لیونل مسی دارند.

سولی می‌گوید: «با فرض فروش، ارزش پیراهن‌ها به راحتی چهاررقمی است. پیراهن بازی‌های خانگی بارسلونا با امضا و قاب شده و با مجوز باشگاه ۶۵۰پوند است. پیراهن سیتی با امضای پپ هم ارزش بالایی دارد. ما آنها را هم ۶۵۰ پوند می‌فروشیم و البته بابت گواهی هم پول می‌دهیم. خریداران اگر بخواهند می‌توانند بعدها آنها را بفروشند و مشتری کالایی دریافت می‌کند که کاملاً می‌تواند به آن اعتماد کند.»

برند یادگاری!

آیکونز دات کام رابطه کاری با امثال اریک کانتونا، کریستیانو رونالدو و گواردیولا دارد که آخرین بار بعد از سه‌گانه سیتی در سال ۲۰۲۳ جلسه امضا برگزار کرد.

اما اینترنت پر است از یادگاری‌های امضا شده از فروشندگان مستقل که خیلی ارزان‌تر از یادگاری‌های بامجوز است. پیتر جانسون که «فیرما استلا» را تأسیس کرده با پذیرفتن ریسک‌های زیادی تجارت خودش را جا انداخته است. او می‌گوید شنیده بارسلونا قرار است از یک فرودگاه عمومی پرواز کند و خودش را از بیرمنگام رسانده. بعد یک پرواز قلابی را رزرو کرده تا به ترمینال برود و بعد توانسته از امثال نیمار، لوییس سوارس و مسی روی کالاهای مختلف امضا بگیرد. حالا کمپانی او یکی از شناخته‌شده‌ترین‌ها در برند یادگاری در جهان است و با ستاره‌هایی مثل بن‌استوکس و پل گاسکوین کار می‌کند.

فعالیت نگران‌کننده

اما فعالیت شکارچیان عکس و امضا به شکلی فزاینده نگران‌کننده شده است. بعضی باشگاه‌های لیگ برتری بازیکنان را جریمه می‌کنند اگر بیرون زمین تمرین توقف کنند. اگر یکی بایستد، شکارچیان دیگر رها نمی‌کنند. این هم عجیب نیست که ستاره‌ها گزارش اتومبیل‌هایی که آنها را دنبال می‌کنند، به پلیس بدهند. بعضی از آنها حتی در هتل محل اقامت تیم‌ها، اتاق رزرو می‌کنند.

دیلی‌میل اخیراً فاش کرد، منچستریونایتد بشدت ناراحت است از دست «کاسب‌های حرفه‌ای» که با صدای بلند بازیکنان تیم را در اولدترافورد صدا می‌زنند و در خدمت صنعت امضا هستند. آنها با انبوهی از پیراهن می‌آیند و کاغذهای پر از شماره که می‌توانند روی پیراهن‌ها چاپ شوند. بعضی از آنها پنج ساعت قبل از شروع مسابقه می‌آیند. بعضی هم به ایستگاه استوک‌پورت می‌آیند که یونایتد معمولاً برای بازی‌های خارج از خانه در لندن مورد استفاده قرار می‌دهد.

پاتوق دائم

بیرون استمفوردبریج، دو چراغ راهنمایی نزدیک ایستگاه فولام برادوی هست که شکارچیان عکس جمع می‌شوند چون می‌دانند بازیکنان در مسیر خانه نمی‌توانند از هر دو عبور کنند و باید مقابل یکی توقف کنند. همیشه هواداران باهوش خودشان را می‌رسانند اما بازیکنان هم دیگر با چهره و صدای آنها آشنا شده‌اند.

بعضی‌ها بچه‌هایشان را جلو می‌اندازند چون احتمال توقف بازیکنان بیشتر است، حد و مرزی وجود ندارد. چند هفته قبل سرالکس فرگوسن عصبانی شد وقتی بیرون کلیسای منچستر و بعد از مراسم تدفین اسطوره باشگاه، کت فیپس با تقاضای امضای پیراهن مواجه شد. یک شکارچی به یاد می‌آورد کافو در لابی هتل مشغول صحبت با تلفن بوده که پیراهن را مقابل صورتش گرفته و دارنده دو قهرمانی جام جهانی با عصبانیت امضا کرده تا از شر او خلاص شود.

از این نمونه‌ها زیاد هستند اما بازیکنان توقف می‌کنند با آنکه می‌دانند در فعالیتی قانونی از این بابت می‌توانند پول دریافت کنند. برای بازیکنان طراز اول یک جلسه امضا می‌تواند تا چندده هزار پوند درآمد داشته باشد. یک بازیکن سابق لیگ برتر می‌گوید: «این کاری انسانی است و چند امضا وقت زیادی نمی‌گیرد. وقتی از زمین تمرین بیرون می‌رفتیم با آنها مواجه می‌شدیم. ناراحت‌کننده است اما بازیکنان از جایگاه خود خبر دارند و می‌خواهند کمکی کنند. با این همه آدم نمی‌شود تشخیص داد کدام هوادار است و کدام فروشنده و بازیکن نمی‌خواهد بدخلقی کند.»

کاسبی بزرگ

بعضی‌ها مثل محمد صلاح اصلاً امضا نمی‌کنند اما امثال او نادر هستند و ورزشکاران معمولاً با این قضیه کنار می‌آیند و می‌دانند این محصولات در نهایت به هواداران واقعی می‌رسد.

از مشتری‌ها هم سوءاستفاده می‌شود. وقتی کسی ۲۰ پیراهن امضاشده را هرکدام صد پوند می‌فروشد آنها که آگاه هستند متوجه می‌شوند که یک امضا گرفته شده و بعد کپی شده است. از کارشناسان خط استفاده می‌کنند. در سال ۲۰۰۸ مدیر یک فروشگاه در چستر به خاطر امضاهای تقلبی مجرم شناخته شد بعد از آنکه بازیکنان منچستریونایتد و لیورپول و همچنین ستاره راگبی، جانی ویلکینسون ابراز نگرانی کردند و مشخص شد کالاهای فیک به شکلی هوشمندانه شبیه کالاهای اصلی تولید و عرضه شده است.

جعل امضای ستاره‌ها

اخیرا آیکونز دات کام در دادگاه اعلام کرد پلیس به خانه‌ای حمله کرده و مردی را در حال امضای تقلبی یادگاری‌ها دستگیر کرده است. او در ۹ سال بیش از یک‌میلیون پوند به دست آورده و به جرم کلاهبرداری و پولشویی دستگیر شده. سولی ادامه می‌دهد: «این به ضرر همه شاغلان این صنعت است، یک خلأ بزرگ شکل می‌گیرد که هیچ‌کس کنترلی ندارد و خریداران نمی‌توانند اعتماد کنند.»

بازار پر است از آدم‌هایی که یادگاری‌های امضاشده را سرمایه می‌پندارند. ارزش یک پیراهن امضاشده قانونی ‌از ۳۵۰پوند به ۱۵۰۰پوند رسید وقتی آرژانتین جام جهانی ۲۰۲۲ را برد.

فروشندگان هم به خودشان افتخار می‌کنند که مشتری‌ها مجبور نیستند سفر کنند و بیرون استادیوم و زمین تمرین منتظر بمانند ضمن اینکه هیچ ضمانتی وجود ندارد برای آنکه به چیزی که می‌خواهند، برسند.

کار ما غیرقانونی نیست

یک شکارچی عکس که فقط از طریق اینستاگرام و فیسبوک می‌فروشد، می‌گوید: «این از خوبی پپ است که می‌گوید به مدرسه برو و کار درستی انجام بده اما هر کس آزاد است کاری که می‌خواهد انجام دهد. غیرقانونی نیست، مگر نه؟ باید پول درآورد و ما وقت و انرژی‌مان را روی این کار می‌گذاریم. فقط باید به پیام‌هایی که در کریسمس به من می‌دهند نگاه کنید تا بدانید ما آرزوهای بعضی‌ها را برآورده می‌کنیم. ما ساعت‌ها در سرما انتظار می‌کشیم تا دیگران مجبور به این کار نباشند.»