بیدار باش بزرگ برای بارسلونا

«طوری بازی کن که انگار قبلاً اینجا بوده‌ای» این توصیه برای بازیگران است اما بیشتر بازیکنان بارسلونا قبلاً این مرحله از لیگ قهرمانان اروپا را ندیده بودند. بارسلونا با برتری 5 بر 3 در مجموع دو دیدار برابر بوروسیادورتموند برای نخستین بار بعد از سال 2019 به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان راه یافت.

البته دو چهره مهم تیم تجربه‌اش را داشتند هانسی فلیک و روبرت لواندوفسکی. این بازی بارسلونا نابسامان بود. مربی نتوانسته بود پیامش را به بازیکنان برساند که در لیگ قهرمانان هرگز نباید کار را تمام شده بدانی. فقط کافی است به تاریخ بارسلونا نگاه کنی، از هر دو طرف هر اتفاقی ممکن است رخ بدهد. آسان‌ترین و شاید بهترین راه برای فلیک این است که دستش را بالا ببرد و کوتاهی‌اش را بپذیرد هرچند بخش بزرگی از این ناکامی به بازیکنان مربوط می‌شود. واقعاً چه دلیلی داشت که لامینه یامال در ترکیب اصلی قرار بگیرد با توجه به اینکه فلیک اصرار داشت مقابل لگانس از ابتدا در زمین باشد. خوب شد که پدری استراحت کرد البته اگر این هافبک و 9ستاره خط حمله در ترکیب اصلی قرار می‌گرفتند بارسلونا بهتر می‌شد. حداقل می‌توانستند کمی روی بازی کنترل داشته باشند و بعضی حملات را طراحی کنند. در پایان نیمه اول آمار وحشتناک بود، دورتموند 10شوت که هفت تایش در چهارچوب بود و بارسلونا یک شوت خارج از چهارچوب.

یامال خسته بود یا انگیزه لازم را نداشت؟ از هر دو جهت قابل بحث است. می‌توانیم سخاوتمندانه دوباره موضوع را به مربی محول کنیم، این پسر نیاز به استراحت دارد، زیادی از او کار کشیده‌اند، از این جهت، می‌توان به یامال فرصت دیگری داد. اما در واقع باید یک نفر به یامال بفهماند که چشم‌انداز خوبی ندارد و راستش، این اولین بار نیست که او در بازی‌های مهم ناپدید می‌شود. لامینه جلوی ژول کنده بازی می‌کند، بازیکن دیگری که کاملاً نیاز به استراحت دارد. بنابراین وقتی یامال پرس نمی‌کند یا به عقب برنمی‌گردد یا کار خاصی در حمله نمی‌کند، این کنده و همه اعضای خط دفاع هستند که بیشترین آسیب را می‌بینند یا  برای انجام وظایف دفاعی و هجومی جان‌شان درمی‌آید. یامال باید بداند مسی نیست و حق ندارد در زمین راه برود. او هنوز با بارسلونا به هیچ چیز نرسیده. این فرصت‌های لیگ قهرمانان اهمیت زیادی دارد و بارسلونا در پنج سال گذشته خیلی تقلا کرده تا خودش را به جمع مدعیان جام برساند. در این شب‌های لیگ قهرمانان است که هر کسی خودش را نشان می‌دهد.

اگر نمونه می‌خواهید، رافینیا را ببینید. این برزیلی بعد از بازی‌های ملی اخیر از اوج فاصله گرفته اما در همین بازی ضعیف بارسلونا تلاش زیادی می‌کرد تا به جرارد مارتین کمک کند. او فوق ستاره‌ای است که از انجام کارهای سخت نمی‌هراسد، یک حرفه‌ای واقعی است. ادامه کار بارسلونا در لیگ قهرمانان بسیار سخت خواهد بود و اگر به همین شکل ادامه دهند، به شکلی خجالت‌آور ناکام می‌شوند، هواداران بارسا در یک دهه اخیر بارها چنین شرایطی را تجربه کرده‌اند. این فصل برای بارسلونا جادویی بوده اما مردم آخر آن را به یاد می‌آورند. عادت‌های بد می‌تواند روی رویاهای بارسلونا در لالیگا و جام حذفی و همچنین لیگ قهرمانان اثر بگذارد. بارسلونا در هر جام باید با رقیب همیشگی‌اش، رئال مادرید مبارزه کند و در این‌طور مواقع است که امپراطوری شیطان قدرت می‌گیرد، نمی‌توانید هیچ چیز را به شانس واگذار کنید.

بنابراین یک بار دیگر این سؤال مطرح می‌شود که وقتی یک بازی مهم در پیش است و پای یک جام در میان است، آیا باز هم باید روی فوتبال زیبا و هیجان‌انگیز اصرار داشت یا باید منطبق شد و کمی نتیجه‌گرا بود. این سؤال را باید هانسی فلیک پاسخ بدهد. او قطعاً می‌خواهد تیمش جذاب باشد و براساس هویت همیشگی‌اش بازی کند اما مقابل دورتموند، بارسلونا نه جذاب بود نه نتیجه‌گرا. حالا روند شکست‌ناپذیری تیم در سال 2025 بعد از 24بازی به پایان رسیده. شاید بهتر بود تیم بازی خودش را می‌کرد و می‌باخت یا اینکه برابر یک تیم بهتر شکست می‌خورد. در واقع بارسلونا به خودش باخت. در دو بازی اخیر تنها گل‌های این تیم با خط حمله پرهیجان و خطرناکش را بازیکنان حریف زده‌اند. شنبه سلتاویگو به بارسلونا می‌آید و میزبان باید واکنش شایسته‌ای به این بازی نشان دهد. لزوماً صحبت از یک نتیجه پرگل و قاطع نیست بلکه باید به خودشان قبل از دیگران ثابت کنند انگیزه و اشتیاق لازم را دارند و شرایط را درک می‌کنند. این بازی مقابل دورتموند از هرجهت غیرقابل قبول بود، شاید باید یک بیدارباش تلقی شود، البته اثرش را خیلی زود می‌بینیم. این مقطع از فصل وقت کوتاه آمدن نیست.