عربستان در کمتر از یک ماه، میزبان دو فینال جذاب بود. ابتدا سوپرکاپ ایتالیا با حضور دو تیم محبوب ایتالیایی به فینال رسید و سپس سوپرکاپ اسپانیا با حضور دو تیم مطرح اسپانیایی. هر دو فینال با حضور پرشور تماشاگران برگزار شد.
ما توقع نداریم فینال سوپرکاپ ما در کشور دیگری...
عربستان در کمتر از یک ماه، میزبان دو فینال جذاب بود. ابتدا سوپرکاپ ایتالیا با حضور دو تیم محبوب ایتالیایی به فینال رسید و سپس سوپرکاپ اسپانیا با حضور دو تیم مطرح اسپانیایی. هر دو فینال با حضور پرشور تماشاگران برگزار شد.
ما توقع نداریم فینال سوپرکاپ ما در کشور دیگری برگزار شود. با مدیریت فعلی فوتبال، حتی هواداران داخلی هم از فوتبال دلسرد شده‌اند و تیم‌های ما دیگر محبوبیت سابق را ندارند. می‌دانیم که فوتبال داخلی حتی برای هواداران داخلی هم جذاب نیست، چه برسد به هواداران خارجی!
حرف ما چیز دیگری است. می‌گوییم این بازی، آبروی فوتبال ما بود. کاش به اندازه شأن یک بازی در این سطح برایش احترام می‌گذاشتیم. وقتی سوپرکاپ اسپانیا در کشوری غریبه، 63 هزار تماشاگر داشت، ما در کشور خودمان به هر تیم بازی سوپرجام، کمتر از 5 هزار سهمیه تماشاگر دادیم.
صدای 5 هزار تماشاگر کجا، عظمت و هیاهوی 35 هزار تماشاگر کجا؟ فرض کنید فدراسیون فوتبال ما به جای از بین بردن پول‌های بلوکه شده در فیفا با غرامت و قرارداد یک مربی ناصادق، به دنبال توسعه زیرساخت‌ها می‌رفت تا فوتبال ما مکان‌های باشکوه‌تری داشته باشد. در آن صورت تیم‌های ما نیازی به جستجو برای ورزشگاه نداشتند، دربی تهرانی‌ها در شهری دیگر برگزار نمی‌شد و سوپرجام در ورزشگاهی با گنجایش مناسب‌تر برگزار می‌شد. البته قصد انتقاد از مدیران ورزش اراک را نداریم که اگر آن‌ها نبودند، بازی سوپرجام را باید در قطر برگزار می‌کردیم. حرف ما این است که مدیران فوتبال هستند که فوتبال را عزیز یا ذلیل می‌کنند. اینکه مدیران ما چه بر سر فوتبال آورده‌اند، قضاوت با شما.
