ترسی که استقلال را کشت

استقلال به دربی نزدیک می شد؛ اما مدیران استقلال به دنبال یک انتخاب شتابزده و فکر نشده بودند. این اولین تصمیم آنها در قامت مدیران جدید استقلال بود. آنها می ترسیدند با همان ترکیب نیمکت فنی پا به دربی بگذارند. ترس آنها استقلال را کشت. امتیازهای دربی از دست رفت. همراه با امتیازهای دربی اعتماد به نفس تیم هم رفت. استقلال دیگر تیمی نبود که حریفان را بترساند. همه از مواجهه با استقلال، استقبال می کردند. تیمی آشفته که آرامش خود را گم کرده بود. تیمی که از تغییرات فراوان در کادر مربیگری و کادر مدیریتی، کلافه بود و برای پایاین فصل، لحظه شماری می کرد. تیمی با این مختصات، به همه چیز فکر می کند جز نمایش های چشم نواز و تماشاگرپسند. استقلال را آنقدر بیمار کرده بودند که توان ایستادن نداشت چه رسد به مبارزه با حریفان. به تیمی تبدیل شد که هر قعرنشین شکست خورده ای را از بحران نجات می داد. استقلال در بازی دیشب هم تا مرز یک شکست دیگر پیش رفت و پنالتی دقیقه آخر به فریادشان رسد.

هواداران پا به سن گذاشته استقلال در تمام عمر طولانی خود، چنین استقلالی را به یاد نداشتند. تیمی که راه خوشبختی و مسیر موفقیت را فراموش کرده است و برای گرفتن یک تساوی هم شادی می کند.

از زمانی که تیم به بوژوویچ سپرده شد، 4شکست و 4 تساوی به دست آورد. دقت کنید فقط 4 امتیاز از 24 امتیاز ممکن!

بوژوویچ عطش فراوانی برای فرار از بحران داشت و همین وضعیت او را برای ایجاد تغییر، محتاط و شاید هم ترسو می کرد. این ترس هم استقلال را کشت.

اگر یوژوویچ از آکادمی استقلال و تیم های پایه بازیکن می آورد و بازی می داد، نتایجش از این سیاه تر می شد؟ استقلال برای زنده شدن به شجاعت نیاز دارد. به مدیرانی که دل شیر داشته باشند و تصمیم درست بگیرند و شجاعانه از آن دفاع کنند.