مذاکرات مرحله دوم آتش‌بس با تغییراتی جدی روبرو شده است، نتانیاهو مانند گذشته در حال چیدن مهره‌هایی است که حتی با هزینه تداوم جنگ منافع شخصی خودش محقق شود.
ورود استیو ویتکاف، فرستاده ایالات متحده به فلسطین اشغالی، تغییر قابل توجهی در روند مذاکرات با میانجی‌گران و حماس ایجاد کرد. ویتکاف که از سوی ترامپ ماموریت یافت یک توافق منطقه‌ای با هدف پایان دادن به جنگ در خاورمیانه ایجاد کند، این ماموریت با دستور تاجری که به معاملات بزرگ عادت دارد، انجام می‌شود.
به نظر می‌رسد که فرستاده ویژه ترامپ، برای ایجاد توافق قطر به عنوان نمایندگان حماس و اسرائیل، از روش دیپلماسی شاتل استفاده می‌کند. در این حالت مذاکرات از طریق واسطه‌هایی انجام می‌شود که اطلاع دقیقی از ملاحظات و منافع یک طرف یا دو طرف مذاکره را داشته باشند. در روش دیپلماسی شاتل، شانس توافق در ناممکن‌ترین مذاکرات با اعمال فشار از سوی یک قدرت بزرگتر، افزایش می‌یابد.
ویتکاف موضع جنبش حماس را در جلسات دوحه و اغلب موضع اسرائیل را از طریق وزیر ران درمر که با بنیامین نتانیاهو هماهنگ است، دریافت می‌کند. در ایالات متحده، این موضوع پذیرفته شده که وزیر درمر در اسرائیل نفر اصلی تیم مذاکره‌کننده است و حرف او همان حرف نتانیاهو است. این رفتار دولت آمریکا با سلیقه نتانیاهو در مذاکرات مطابقت داشت، نتانیاهو ترجیح می‌دهد از مذاکرات طولانی که با فردی که تصمیم‌گیر نیست، اجتناب شود. در همین روند نتانیاهو ران درمر را با بالاترین اختیارات ممکن به مذاکره فرستاد.
از سوی دیگر در مرحله اول مذاکرات دولت ترامپ به خوبی به این موضوع واقف شد که پیشرفت در مرحله اول توافق، تنها پس از گفت‌وگوی پرتنش و اعمال فشار با نتانیاهو صورت گرفت. وجود یک فرد مانند ران درمر که روابط خوبی با ترامپ دارد، راه را برای اعمال فشار بیشتر به نتانیاهو از سوی ترامپ سخت می‌کند.
در این میان شواهدی مبنی بر شواهد تغییر ماهیت مذاکرات مرحله دوم آتش‌بس نمایان شد، اولین نشانه این تغییر اعلام لغو نشست بررسی مرحله دوم توافق با حماس بود، نشستی که از قبل برنامه‌ریزی شده بود. با این وجود بر اساس بیانیه دفتر نخست‌وزیری، گفت‌وگوها در خلال دیدار نتانیاهو با ویتکاف در واشنگتن آغاز خواهد شد.
طبق توافق حماس و رژیم صهیونیستی مذاکرات در مورد مرحله دوم تبادل اسرا در واشنگتن در شانزدهمین روز از توافق آغاز شود و در جریان آن در مورد مواضع اسرائیل گفت‌وگو کنند. ویتکاف نیز با نخست‌وزیر قطر و نمایندگان ارشد مصر گفت‌وگو خواهد کرد و پس از آن، او با نتانیاهو در مورد گام‌های پیشبرد مذاکرات از جمله تاریخ‌های نشست هیئت‌ها برای مذاکرات، جلسه خواهد داشت.
در این شرایط نتانیاهو باید تصمیم بگیرد که آیا در روند این مذاکرات، تنها موضوعات محدودی مانند تبادل اسیران فلسطینی و اسرائیلی مطرح شود یا بر تمامی موضوعات از جمله زمان خروج کامل اسرائیل از غزه توافق شود. آنگونه که شواهد نشان می‌دهد، نتانیاهو در حال برنامه‌ریزی برای طرح امور دیگری در خلال مذاکرات و پیچیده‌تر کردن آن است.
به نظر می‌رسد اسرائیل می‌خواهد موضوعاتی مانند خلع سلاح غزه، تبعید اعضای حماس و یا حتی اخراج ساکنان غزه در مذاکرات مطرح شود و البته این موضوعات پیش از آنکه در مذاکره غیر مستقیم با نمایندگان حماس مطرح شود، در مذاکرات اسرائیل با آمریکایی‌ها مطرح خواهد شد.
بر اساس خبر منتشر شده در شبکه ۱۲ رژیم صهیونیستی، یک منبع آگاه توضیح داده است که اسرائیل در این مرحله نیز آماده ادامه آتش‌بس و آزادی فلسطینی‌ها است. با این حال، در دیدار با ترامپ، موضع متفاوتی ارائه خواهد شد که بر اساس آن اسرائیل حاضر به پایان دادن به جنگ بدون دستیابی به همه اهداف خود نخواهد بود، هم برای اطمینان از اینکه تهدیدی امنیتی برای مناطق جنوبی اسرائیل وجود نداشته باشد و هم اینکه حکمرانی در نوار غزه از دست حماس خارج شود.
علاوه بر این قرار دادن درمر در راس تیم مذاکره اسرائیل، این موضوع را به خوبی نشان می‌دهد که نتانیاهو به دنبال تحقق اهدافی فراتر از تبادل اسرا است و اهداف زیاده‌خواهانه‌ای مانند خلع سلاح غزه، تبعید اعضای حماس و یا حتی اخراج ساکنان غزه را در سر دارد.
روند خبرها نشان می‌دهد نتانیاهو خواهان امتیازگیری از ترامپ است، در حال حاضر رویکرد نتانیاهو بر این اساس است که مذاکرات بیش از آنکه یک رویداد امنیتی باشد، به یک رویداد سیاسی تبدیل شده است. بنابراین او به ران درمر نیاز دارد، کسیکه مورد پسند دولت ترامپ است و با آن رابطه خوبی دارد. بنابراین به نظر می‌رسد نتانیاهو می‌خواهد آنچه را در جنگ با غزه به دست نیاورد، از روند سیاسی و مذاکرات به دست آورد. از این روی به نظر می‌رسد حماس مقابل زیاده‌خواهی اسرائیل مقاومت کند و در این شرایط شکست مذاکرات و شروع مجدد درگیری‌ها دور از انتظار نیست.
زیاده‌خواهی در مذاکرات، راهی برای نتانیاهو است که با استفاده از آن، در قدرت باقی بماند. این زیاده‌خواهی اگر محقق شود که احتمال آن بسیار ناچیز است، نتانیاهو خود را پیروز جنگ معرفی می‌کند. در صورت به بن‌بست رسیدن مذاکرات سیاسی نیز، نتانیاهو حماس و مقاومت را مقصر جلوه می‌دهد و در صورت شروع مجدد جنگ، شرایط رژیم صهیونیستی مانع از تغییرات سیاسی خواهد شد و اینگونه احتمال بقای نتانیاهو در راس قدرت سیاسی، تقریبا تضمین می‌شود. بنابراین زیاده‌خواهی در مذاکرات مانند تداوم بی‌نتیجه جنگ و مخالفت بی‌علت با آتش‌بس اهرمی برای بقای نتانیاهو در قدرت است.
