این روزها بیشتر توجهات و نگاه ها به سمت ترامپ است. در دو هفته اخیر سه ایده یا به تعبیر دقیق‌تری دو جنجال از سوی ترامپ مطرح شده است. یکی خریدن نوارغزه و دیگری اولتیماتوم آزادی همه اسرای اسرائیلی در نوارغزه و سوم کوچاندن اهالی نوارغزه به مکانی دیگر!
محسن فایضی کارشناس مسائل فلسطین در یادداشتی نوشت:
در مورد اولی یعنی خریدن و تسلط بر نوارغزه، تعابیر و سناریوهای مختلفی در عرض چند روز با ادبیات‌های مختلف توسط ترامپ تکرار شده است. خریدن، بازسازی کردن، سرمایه گذاری، تسلط نظامی، در اختیار گرفتن و... این حجم از پریشانی در استفاده از کلمات یک مفهوم دارد و آن اینکه احتمالاً طرحی دقیق روی میز نیست اما کلیت آن در راستای سناریوی نهایی یعنی پایان دادن به مسأله فلسطین است؛ راهبردی که اقدام ۷ اکتبر هم برای نبرد با آن انجام شد.
و اما ایده دوم که مربوط می‌شود به اولتیماتوم دادن در خصوص بازگشت اسرا. پس از آنکه حماس در یک اقدام پیشدستانه پنج روز مانده به ششمین تبادل اسرا در مرحله اول، تبادل را منوط به اجرایی شدن مفاد توافق تعلیق کرد، ترامپ در سخنانی تهدید کرد شنبه آینده باید همه اسرای اسرائیلی آزاد شوند و اصلاً معنا ندارد که ما هر هفته منتظر بمانیم دو یا سه اسیر آزاد شوند! ایده‌ای که حتی مورد توجه کابینه نتانیاهو هم قرار نگرفت و در تهدید و پیغام‌هایشان به میانجیگران، آزادی همه اسرا را مطرح نکردند.
و سومین ایده که جنجالی‌ترین و پرتکرارترین آنهاست، کوچاندن فلسطینی‌ها به سرزمین‌های دیگر است. این ایده که بارها هم تکرار شده نسبت به دو ایده دیگر عجیب‌تر و البته پر واکنش‌تر هم بوده است. حضور پادشاه اردن در کاخ سفید و تکرار این ایده و لزوم میزبانی اردن و مصر از فلسطینی‌های نوارغزه این موضوع را همچنان در صدر اخبار نگه داشته است. هر کدام از این ایده‌ها بحث و حاشیه‌های فراوانی با خود به همراه دارد. در این نوشتار قصد تحلیل این ایده‌ها و نیت خوانی یا بررسی پیامدهای آن و نقش روحیات خاص ترامپ در این ایده‌ها را نداریم.
آنچه می‌توان به آن دقت و اشاره کرد، تعدد ایده و ابتکار در دوران به ظاهر سکون و ثبات پرونده فلسطین پس از ۱۶ ماه جنگ و نبرد است. اگر ورود ترامپ به کاخ سفید درست با آغاز آتش‌بس همراه بود، اما به نوعی توجهات و نقطه توجه مسأله فلسطین را بیش از کل دوران طوفان الاقصی به اتاق بیضی شکل کاخ سفید آورده است
یکی از ویژگی‌های ترامپ طرح‌ریزی همراه با سروصدای زیاد در هر مسأله‌ای است. از نبرد تعرفه‌ها تا مذاکره با تهران. ترامپ در مسأله فلسطین هم در دور اول ریاست جمهوری‌اش با طرح پرسروصدای معامله قرن، انتقال سفارت به قدس و... توجهات را خود مشغول کرد.
این فضاسازی‌ها را ایده پردازی و ابتکارسازی در پروندها می‌توان نامید. ابتکار سازی‌ها با هر هدف و پایانی، فرصت نقش‌آفرینی، امتیازگیری و فرصت طلبی خواهد داد. به طور مثال در مقابل تعلیق ششمین تبادل از سوی حماس، ایده‌سازی ترامپ فرصتی به تیم مذاکره کننده اسرائیلی برای چانه زنی در دیدار با میانجی‌ها خواهد داد.
این در حالی است که در حالت عادی توقع می‌رفت تیم مذاکره کننده اسرائیلی در مقام دفاع و متهم روبه‌روی تیم میانجیگر قرار بگیرد. حتی برخی رسانه‌های عبری مطرح کرده‌اند که تیم تل آویو به دنبال بهره‌برداری از تهدید ترامپ است که هفته دیگر بیش از سه نفر و تا ۹ اسیر را آزاد نماید.
محور مقاومت و جمهوری اسلامی ایران نیاز دارد در مقابل، ایده و ابتکارات مختلفی برای مسأله فلسطین، مسأله کوچاندن غزاوی‌ها و... مطرح و پیگیری نماید. ایده و طرح نباید تنها بر کلیدواژه‌های ثابت راهبردی متوقف بماند.
طرح‌های ریز و تنوع ایده‌های مقطعی با هر سرنوشتی، فرصت بازی‌سازی به محور مقاومت خواهد داد. بیانیه و نشست‌های چند جانبه با مصر، عربستان، ترکیه و اردن می‌تواند یک مثال از این ابتکارات باشد.
