ما ترویج ناامیدی نمی‌کنیم

توسط یکی از کاندیداهای قدرتمند گفته شده است که رسانه ما در آستانه انتخابات اسفند فدراسیون فوتبال، امید را از جامعه فوتبال گرفته است. این بدترین حمله‌ای بود که می‌شد به یک رسانه انجام داد. رسانه ما اگر حرفی می‌زند، اگر انتقادی می‌کند، اگر ایرادی می‌گیرد، اگر چاله و چاهی مقابل ورزش می‌بیند بلافاصله فریاد می‌زند و هزار اگر دیگر، همه برای این است که می‌خواهد همه چیز در ورزش، مترقی و متعالی باشد. این چه عدالتی است که شمای مدیر به دلیل سوءمدیریت‌تان برای ایجاد نارسایی و نقص و مشکل در ورزش بازخواست نشوید و من رسانه به دلیل بیان ایرادها و مشکلات، سیاه‌بین شوم و ترویج کننده یأس؟ من اگر کسری و مشکلی می‌بینم و می‌گویم اول باید برویم سراغ مدیری که با مدیریتش چنین دسته گلی به آب داده. اول او باید بازخواست شود. اگر فریادهای گرگ آمد من، مانند فریادهای چوپان دروغگو بود حق دارید گردن مرا بزنید اما اگر حرفم راست بود چه؟ اگر عیبی وجود داشت، اگر فاجعه‌ای به وجود آمده بود، اگر پولی از جیب مردم بابت سوءمدیریت یکی نابود شده بود آن وقت تکلیف چیست؟ ما به عنوان رسانه، موظفیم نقش آینه بودنمان را حفظ کنیم. موظفیم همه حقیقت را درست همان طور که هست به مردم بگوییم. اگر بن‌بستی وجود دارد سراغ معمارانی بروید که این بن‌بست را ساخته‌اند. من فقط روایت می‌کنم.