علیرضا حجتی دبیر گروه بین الملل در یادداشتی نوشت: حالا می‌توان گفت۲۳ فوریه ۲۰۲۵ تبدیل به روزی تاریخی در لبنان شد. تشییع سیدین حزب‌الله در سرزمین پر قصه‌ای که همیشه داستان‌های ناگفته زیادی در خود جای داده است، «مقاومت» هنوز هم قصه منحصر به فرد خود را حفظ کرده است. جریانی که در دهه ۸۰ میلادی، نقشه بزرگی که پروژه صهیونیسم بین‌الملل را برای بازآرایی منطقه تدارک دیده بود، بر‌هم زد و «روح ملی» را در جغرافیایی که از دل توافق سایکس-پیکو متولد شد، زنده کرد.
گروه بین الملل : حالا می‌توان گفت23 فوریه 2025 تبدیل به روزی تاریخی در لبنان شد. تشییع سیدین حزب‌الله در سرزمین پر قصه‌ای که همیشه داستان‌های ناگفته زیادی در خود جای داده است «مقاومت» هنوز هم قصه منحصر به فرد خود را حفظ کرده است. جریانی که در دهه 80 میلادی، نقشه بزرگی که پروژه صهیونیسم بین‌الملل را برای بازآرایی منطقه تدارک دیده بود، بر‌هم زد و «روح ملی» را در جغرافیایی که از دل توافق سایکس-پیکو متولد شد، زنده کرد.
دیروز همه پایتخت‌های جهان چشم به جنوب لبنان دوخته بودند تا از دل اتفاقات امروز بتوانند فردای سیاسی بیروت را در محاسبات خود به تصویر بکشند. بیش از هر چیزی، جمعیت میلیونی که حتی خیابان‌های اطراف ورزشگاه «کمیل شمعون» هم گنجایش آن را نداشت، تل‌آویو را آشفته کرد. این آشفتگی در شکستن دیوار صوتی لبنان توسط جنگنده‌های اسرائیلی و پرواز جت‌های ارتش عبری، بر فراز مراسم تشییع سید حسن نصرالله و سید هاشم صفی‌الدین خود را عیان کرد و البته قابی نمادین ثبت کرد. تصویری آیکونیک که نشان می‌دهد نبرد مقاومت و اشغالگران تازه شروع شده است؛ بویژه در روزهایی که اسرائیل از تغییر چهره منطقه و پایان حزب‌الله سخن گفته و می‌گوید.
حضور مردمی دیروز، یک قدرت‌نمایی چشم گیر توسط جریان مقاومت در لبنان بود و توانست پیام خاص خود را تولید کند. مقاومت لبنان با وجود آسیب فراوان و دریافت ضرباتی که شاید در نگاه اول جبران ناپذیر به نظر برسد با هنرمندی توانست انسجام اجتماعی خود را به نمایش بگذارد و تصویر یک قدرتی را ارائه داد که به فاصله کوتاهی خود را بازسازی کرده است. پروژه مقاومت‌زدایی در لبنان، یک برنامه با ابعاد داخلی و خارجی است. از یک سو طرف اسرائیلی قرار دارد که همچنان از جنوب لبنان خارج نشده و از دیگر سو طراحی‌های پنهان و آشکاری که بعد از تشکیل دولت جدید به ریاست ژوزف عون با هدف حذف دوگانه شیعی از روند سیاسی و خلع سلاح حزب‌الله صورت گرفته، مقابل مقاومت قرار دارد.
مجله فارن افرز چند ماه قبل نوشت: «تخریب گسترده لبنان توسط ارتش اسرائیل، بخشی از یک کمپین گسترده با هدف تشدید تنش‌های داخلی لبنان است، کارزاری که در جادوگری فنی انفجار بی‌سیم‌ها و ترور رهبران حزب‌الله پنهان شده است. ویرانی سازمان‌یافته در جنوب لبنان و جنوب بیروت نشان می‌دهد اسرائیل امیدوار است در نهایت تنش اجتماعی در لبنان را به بالاترین حد برساند.»
در چنین شرایطی که در جامعه موزائیکی لبنان که از دهه 70 میلادی این خیابان بوده است که حرف اول و آخر را زده و معادلات بر پایه وزن‌کشی گروه‌ها و جریانات سیاسی رقم خورده است. قدرت‌نمایی میلیونی روز گذشته یک مانور قدرت است که روحی تازه به کالبد حزب‌الله برای مواجهه با فتنه‌انگیزی‌ها و برنامه‌های پیچیده آتی خواهد دمید. در لبنان، ثبات همیشه از مسیر توازن بین گروه‌ها و اقوام مختلف به تعادل رسیده است.
مقاومت، باقی ماندن ارتش اسرائیل در جنوب در کنار مانع‌تراشی‌هایی که در بازسازی مناطق جنوبی صورت می‌گیرد و همچنین درگیری‌های پراکنده‌ای که نظامیان تحریرالشامی در مرز شرقی با روستاهای شیعی لبنان صورت داده‌اند، به عنوان یک پازل می‌بیند که طایفه شیعه را با یک تهدید وجودی مواجه خواهد کرد.
از این منظر، 23 فوریه می‌تواند در کوتاه مدت، باطل السحر تمام این اتفاقات باشد. اسرائیل شاید بزودی متوجه شود سید حسن نصرالله نه «رفیق حریری» است نه «بشیر جمیل» که با ترور آنها، کل جریان هم حذف شود.
شکوه مراسم دیروز یادآور این نقل قول «رایان کروکر» دیپلمات برجسته آمریکایی با سابقه چهاردهه حضور در خاورمیانه بود که بعد از ترور دبیرکل حزب‌الله گفت: «من نگرانم اسرائیل از تاریخ درس نگرفته باشد.» او گفت: «چیزی که من در طول سال‌ها به خصوص در عراق و افغانستان آموخته‌ام، این است که مفهوم شکست فقط در ذهن دشمن معنا می‌یابد. اگر آن دشمن احساس شکست کند، شکست خورده است، اگر این کار را نکند، شکست نیست. آیا حذف نصرالله باعث می‌شود دشمن احساس شکست کند؟ من حدس می‌زنم زمان مشخص خواهد کرد، اما من علیه آن شرط می‌بندم.»
امروز می‌شود گفت: «بله! ما هم شرط می‌بندیم آقای کروکر.»
