صندوق‌های لیزینگ؛ راهی برای نوسازی ناوگان هوایی؟

ایرانی آنلاین به دلیل تحریم‌ها و فشارهای بین‌المللی، از مدل‌های اقتصادی که برای صنعت هوایی در جهان فراهم است، محروم هستیم. در جهان سرمایه‌گذاران صنعت هوانوردی از منابع مالی لازم برای خرید هواپیما برخوردارند، فضای کسب و کارشان فراهم بوده و از خدمات بیمه‌ای بهره‌مندند، اما کشورمان از این خدمات محروم است.

همچنین از تحریم‌ها به‌عنوان عامل اصلی بالا بودن سن ناوگان هوایی کشور یاد می‌شود، به‌طوری که به دلیل تحریم‌ها به ناچار تامین‌کنندگان هواپیما به سمت ناوگان سه تا پنج میلیون دلاری می‌روند که طی مدت ۲ تا ۲ سال و نیم قابلیت بازگشت سرمایه دارد و در حقیقت این زمان بازگشت سرمایه است که ما را به سمت ناوگان بالای ۲۰ سال هدایت می‌کنند.

علاوه بر آن، به دلیل فشار تحریم‌ها امکان استفاده از خدمات لیزینگ کننده‌هایی که می‌توانند وام‌های چهار تا ۶ درصدی به خریداران هواپیما بدهند وجود ندارد.

در این پیوند، حسین پورفرزانه رئیس سازمان هواپیمایی کشوری امروز در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی ایرنا افزود: سازمان هواپیمایی کشوری تاکنون موفق شده تا نسبت به ایجاد سه صندوق سرمایه‌گذاری به منظور لیزینگ هواپیما و اجاره دادن آنها اقدام کند.

وی بیان کرد: از این سه صندوق، ۲ صندوق دولتی و نظامی (متعلق به نیروهای مسلح) است و صندوق سوم را توسط بخش خصوصی راه‌اندازی خواهیم کرد.

رئیس سازمان هواپیمایی کشوری تاکید کرد: اگر بتوانیم سه تا چهار صندوق دیگر نیز توسط بخش خصوصی راه‌اندازی کنیم، موضوع لیزینگ هواپیما راه خواهد افتاد.

وی با تاکید بر اینکه موضوع لیزینگ هواپیما را از طریق مشارکت صندوق های داخلی عملیاتی و اجرایی خواهیم کرد، گفت: این مهم با استفاده از منابع مالی داخل کشور اجرایی خواهد شد.

پورفرزانه خاطرنشان کرد: گردش مالی صنعت هوایی کشور در سال گذشته افزون بر یک میلیارد دلار بوده و این صنعت به کمک کسی نیاز ندارد.

وی اظهار داشت: به این ترتیب، بدون اینکه از مساله تحریم‌ها متاثر شویم می‌توانیم به توسعه و نوسازی ناوگان اقدام کنیم.

هم اکنون بین ۱۳۰ تا ۱۵۰ ناوگان هوایی فعال در کشور وجود دارد. همچنین ۱۸۵ هواپیما رجیستر فعال داریم و به گفته مسئولان هواپیمایی کشوری، این فاصله ۳۰ تا ۵۰ فروندی را می‌توان با انجام تعمیرات به ناوگان برگرداند و مورد استفاده قرار داد.

رئیس سازمان هواپیمایی کشوری پیشتر با تاکید بر اینکه آوردن هواپیما به کشور تنها راه حل نیست، خاطرنشان‌کرد: در بازمعماری صنعت هوانوردی به مواردی همچون آزادی‌های پرواز، اجاره هواپیما، پروازهای کانکشن یا پروازهای «نماد مشترک» (Code Sharing ) نیز توجه داریم.

قرارداد نماد مشترک به ایرلاین ها اجازه می‌ دهد تا به‌ صورت تایید شده و کاملا رسمی، پروازهای اشتراکی خود را در مسیرهای معین انجام دهند. به عبارتی، در پروازهای نماد مشترک، ایرلاین داخلی ما با یک ایرلاین خارجی توافق می‌کند که فروش بلیت را یکی از آنها انجام دهد، اما مسافران دیگر دغدغه اینکه بارشان در کجا می‌نشیند را نداشته و بار به صورت اتوماتیک تحویل ایرلاین دیگر می‌شود.