به من می‌گفتند مرد عنکبوتی!

جان‌لوئیجی بوفون که ۱۹ سال را در یوونتوس (در دو دوره جداگانه) گذراند و پس از دو سال حضور در پارما از فوتبال خداحافظی کرد. او سال ۲۰۰۶ با ایتالیا قهرمان جام جهانی شد و جام‌های زیادی را با یوونتوس به دست آورد و به یکی از بزرگ‌ترین دروازه‌بانان تاریخ تبدیل شد.

او در یک گفت‌وگو با رسانه ورزشی کشورش شرکت کرد:

آیا به یاد دارید با اولین دستمزدتان چه کردید؟ کار خاصی انجام دادید یا برای کسی هدیه خریدید؟ چون تنها ۱۷ سال داشتم، اولین دستمزدم به عنوان فوتبالیست به حساب پدر و مادرم رفت و آنها مدیریتش کردند. من در نهایت صاحب چند زمین شدم که خوب بود زیرا در آن سن و سال پول زیادی به دست آوردم. خوش‌شانس بودم که آن زمان رسانه‌های اجتماعی وجود نداشت چون هواداران زیادی داشتم و اگر رسانه‌های اجتماعی بودند، به دردسر می‌افتادم.

آیا تصور می‌کردید به اسطوره فوتبال تبدیل شوید؟ اگر این سوال را در سال ۱۹۹۵ از من می‌پرسیدید، می‌گفتم بله. وقتی جوان بودم اعتمادبه‌نفس زیادی داشتم و اگر کسی می‌پرسید: \"آیا رئیس‌جمهور آمریکا می‌شوید؟\" می‌گفتم: \"شاید\". به چنین سوالاتی نمی‌ترسیدم. یادم می‌آید بعد از بازی لیگ قهرمانان اروپا مقابل دورتموند پس از مهار دو پنالتی، روزنامه‌نگاری نوشت که اگر بوفون رئیس‌جمهور آمریکا شود تعجب نمی‌کند و به من لقب مرد عنکبوتی را دادند. در کل در جوانی اعتمادبه‌نفس زیادی داشتم.

از بزرگ‌ترین حسرت‌تان در فوتبال بگویید. نبردن لیگ قهرمانان یا توپ طلا؟ احساس می‌کنم هر آنچه را به دست آوردم، لیاقتش را داشتم و آنچه را به دست نیاوردم هم لیاقتش را نداشتم. پس هیچ پشیمانی ندارم. اگر پشیمانی وجود داشته باشد به معنای بی‌احترامی به کسانی است که برنده شده‌اند. مثل بی‌احترامی به دوستم فابیو کاناوارو که برنده توپ طلا شد یا به تیم‌های بزرگی مثل بارسلونا، رئال مادرید یا میلان. واقعیت این است که من تا ۴۵سالگی بازی کردم و حتی زمانی که در سری B بازی می‌کردم به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و توپ طلا فکر می‌کردم.

یک فوتبالیست چگونه می‌تواند مثل شما بیش از ۲۰ سال در سطح بالا باشد؟
تنها دو چیز مهم است. اشتیاق و تعهد زیاد به کاری که‌ می‌کنید. من هرگز خودم را خیلی جدی نمی‌گیرم اما احساس می‌کنم بسیار خوش‌شانسم چون رویای خودم را به حقیقت تبدیل کردم و توانستم به چیزی که می‌خواهم برسم.

نظرتان درباره فصل ۲۰۲۵-۲۰۲۴ سری آ بگویید و چه تیم‌هایی را مدعی قهرمانی می‌دانید؟
رقابت‌های این فصل کیفیت بالایی داشته‌اند. همانطور که تابستان گفتم ناپولی با کونته یا اول خواهد شد یا دوم. برای من عملکرد ناپولی غافلگیرکننده نبود و همانطور که پیش‌بینی کردم عملکرد خوبی داشت. اینتر هم این فصل خیلی قوی است و بازیکنانش سطح بسیار خوبی دارند. باید بگویم که اینزاگی کمک زیادی به تیم کرده ولی همیشه در رسانه‌ها دست کم گرفته شده است.

درباره کونته چه نظری دارید؟
اول از همه، او هم‌تیمی و کاپیتان من بوده و او را به خوبی می‌شناسم. کونته مربی‌ای است که همیشه ارتباط کلامی خوبی با بازیکنانش دارد و به‌خوبی بازیکنانش را متقاعد می‌کند تا کارهایی را که مد نظرش است، در زمین انجام دهند. کونته مربی صاحب‌ سبکی است و احترام زیادی برای او قائلم.

ایتالیا همچنان دروازه‌بان‌های خوبی را پرورش می‌دهد اما مهاجمان سطح بالایی ندارد. به عنوان دروازه‌بان سابق نظر شما چیست؟ مانچینی زمانی گفت که این موضوع به این دلیل است که بچه‌ها دیگر در خیابان بازی نمی‌کنند و در نتیجه استعداد ندارند. آیا واقعا مشکل این است؟
فکر می‌کنم درست نیست که بگوییم مهاجمان خوبی نداریم مثلا رتگی، اسکاماکا و کین بازیکنان باکیفیتی‌اند. فکر می‌کنم اگر احساس می‌کنیم که کمبود مهاجم وجود دارد به این دلیل است که در تربیت استعدادها کار خوبی انجام نمی‌دهیم. تصور اینکه در کشوری مثل ایتالیا بازیکنانی با سطح و کیفیت بالا وجود نداشته باشند، سخت است. ما ۶۰ میلیون نفر جمعیت داریم. به اروگوئه نگاه کنید! این کشور فقط ۳ میلیون نفر دارد و مثلا اسلوونی می‌تواند مهاجمان خوبی داشته باشد و به جام جهانی صعود کند. این یعنی در سیستم آموزشی ما خلأهایی وجود دارد و باید بفهمیم مشکل از کجاست.

آیا ایتالیا می‌تواند به جام جهانی ۲۰۲۶ صعود کند؟
شک ندارم که ایتالیا می‌تواند به جام جهانی برسد. این حرف را یک روز بعد از حذف از یورو گفتم که حتی نمی‌دانستم می‌مانم یا نه. به نظر من ما قوی هستیم. من از این موضوع مطمئنم که به جام جهانی می‌رسیم و معتقدم یک تیم قوی و متحد داریم. اسپالتی هم توانسته است جو خوبی را در تیم ملی ایجاد کند. خوشبختانه تیم در لیگ ملت‌ها خوب ظاهر شد و امیدوارم این سطح بالا را حفظ کنیم.

بهترین دروازه‌بان‌های حال حاضر ایتالیا چه کسانی‌اند؟
دوناروما، ویکاریو، مرت و کارنسکی بهترین هستند. این چهار نفر در تیم ایتالیا هنوز جای پیشرفت دارند.