به گزارش ایران ورزشی ماجرای استعفای نمایشی درویش واکنش‌های تأمل‌برانگیز اعضای هیأت مدیره، شایعات پیرامون سرپرستی علی اینانلو و از همه مهم‌تر، انفعال آشکار کنسرسیوم بانکی، بار دیگر این واقعیت تلخ را به اثبات می‌رساند که واگذاری انجام شده چه کلاه گشادی بر سر برند پرسپولیس، به‌عنوان بزرگ‌ترین...
به گزارش ایران ورزشی ماجرای استعفای نمایشی درویش واکنش‌های تأمل‌برانگیز اعضای هیأت مدیره، شایعات پیرامون سرپرستی علی اینانلو و از همه مهم‌تر، انفعال آشکار کنسرسیوم بانکی، بار دیگر این واقعیت تلخ را به اثبات می‌رساند که واگذاری انجام شده چه کلاه گشادی بر سر برند پرسپولیس، به‌عنوان بزرگ‌ترین تیم ایران، گذاشته است. از اسامی و گزینه‌های مطرح شده برای جانشینی که حتی در حد معاونت باشگاه نیز نیستند، تا خبرهای مبنی بر احتمال مخالفت هیأت مدیره با استعفای درویش و تداوم حضور وی، همه و همه به وضوح از یک نمایش و فریبکاری آشکار پرده برمی‌دارند که هدفی جز فروکش کردن خشم هواداران و خریدن زمان برای رضا درویش نداشت به‌نظر می‌رسد تمام سناریوهایی که در این مدت مطرح شده، با خواست و میل باطنی رضا درویش تنظیم و اجرا شده‌اند.
اینکه در سیستم چندین بانک بزرگ کشور یک مدیر برای حضور روی صندلی مدیریتی باشگاه پرسپولیس وجود نداشته باشد، به نظر بیشتر یک بهانه ساده‌انگارانه برای ادامه حضور درویش در پرسپولیس باشد. اعلام گزینه‌های جانشینی ضعیف و ایجاد وقفه در تأیید استعفای درویش نیز در نهایت منجربه ابقای او در سمت مدیرعاملی شد. خواست هواداران پرسپولیس در فضای مجازی مشخص واضح بود و آنها رسماً اعلام کردند برای خروج پرسپولیس از این وضعیت بحرانی، نه‌تنها درویش، بلکه تمامی اعضای هیأت مدیره و کسانی که صرفاً تداوم همان تفکر درویش در جامه‌ای جدید هستند، باید از پرسپولیس جدا شوند. با این وجود بانک شهر در این مدت کمترین توجه ممکن را به وضعیت باشگاه پرسپولیس داشته و اختیارات تام را به رضا درویش داده در صورتی که از این بانک به‌عنوان مالک اصلی باشگاه انتظارات بیشتری وجود داشت و حداقل می‌توانست یک ناظر بر عملکرد مدیرعامل در این باشگاه بگمارد.
تمام شواهد موجود نشان می‌دهد بانک شهر، پرسپولیس را به حال خود رها کرده و عملاً برنامه‌ای برای آینده این باشگاه ندارد؛ از همه مهم‌تر انفعال کنسرسیوم بانکی، بار دیگر ثابت کرد که واگذاری انجام شده بیشتر از اینکه براساس میل باطنی بانک شهر بوده باشد، یک تکلیف اجباری برای آنها بوده است.
اینکه در سیستم چندین بانک بزرگ کشور یک مدیر برای حضور روی صندلی مدیریتی باشگاه پرسپولیس وجود نداشته باشد، به نظر بیشتر یک بهانه ساده‌انگارانه برای ادامه حضور درویش در پرسپولیس باشد. اعلام گزینه‌های جانشینی ضعیف و ایجاد وقفه در تأیید استعفای درویش نیز در نهایت منجربه ابقای او در سمت مدیرعاملی شد. خواست هواداران پرسپولیس در فضای مجازی مشخص واضح بود و آنها رسماً اعلام کردند برای خروج پرسپولیس از این وضعیت بحرانی، نه‌تنها درویش، بلکه تمامی اعضای هیأت مدیره و کسانی که صرفاً تداوم همان تفکر درویش در جامه‌ای جدید هستند، باید از پرسپولیس جدا شوند. با این وجود بانک شهر در این مدت کمترین توجه ممکن را به وضعیت باشگاه پرسپولیس داشته و اختیارات تام را به رضا درویش داده در صورتی که از این بانک به‌عنوان مالک اصلی باشگاه انتظارات بیشتری وجود داشت و حداقل می‌توانست یک ناظر بر عملکرد مدیرعامل در این باشگاه بگمارد.
تمام شواهد موجود نشان می‌دهد بانک شهر، پرسپولیس را به حال خود رها کرده و عملاً برنامه‌ای برای آینده این باشگاه ندارد؛ از همه مهم‌تر انفعال کنسرسیوم بانکی، بار دیگر ثابت کرد که واگذاری انجام شده بیشتر از اینکه براساس میل باطنی بانک شهر بوده باشد، یک تکلیف اجباری برای آنها بوده است.
رضا درویشکنسرسیوم بانکیبانک شهرباشگاه پرسپولیس
